Over een burgemeester die als nar werd geportretteerd

Gisteren kregen we hoog bezoek. Er stopte een auto met Nederlands kenteken langs de weg en jawel, zij bleken op zoek te zijn naar ons mooie plekje. Maar wie waren deze mensen?

In 2017 werd in het Schaffelaartheater in Barneveld door het kunstcollectief een expositie ingericht. Wijnand Thomassen, Barneveldse kunstenaar en tevens goede vriend van Couzijn, had gewerkt aan een bijzonder stuk. Toen hij het toevoegde aan de expositie klonken er enerzijds bewonderende ooh’s en aah’s maar ook zorgelijke oei’s. Was dit portret wel een eerbetoon? De burgemeester was namelijk afgebeeld als nar. De punten van zijn rode narrenmuts staken eigenwijs alle kanten op. Op zijn wangen een lichte blos in de mooie rode kleur van zijn outfit. En dat alles bijzonder levensecht geschilderd.

Mensen die het concept nar niet begrijpen en deze figuur alleen zien als de paljas die grapjes en gekke sprongetjes maakt, bekeken het schilderij met enig ongemak. Oh jee, dit was toch niet wie onze burgemeester was? Moesten we dit wel accepteren? Maar Wijnand kon het perfect uitleggen en jawel, deze burgemeester mocht de titel ‘nar’ met trots dragen. Deze burgemeester wist tijdens zijn ambtsperiode (van december 2011 tot februari 2021) de goegemeente een spiegel voor te houden, zoals het een goede burgemeester betaamt. Boze en ontevreden burgers wist hij met de juiste woorden tot reflectie en zelfinzicht te bewegen. Luister naar elkaar, respecteer elkaar en kom samen tot oplossingen. Door tussen de mensen in te gaan staan en te ‘bemiddelen waar het wringt’ (een gevleugelde uitspraak van deze burgervader), vervulde de man een belangrijke narrenrol. Daarnaast geloofde hij sterk in de kracht van storytelling. Niet klakkeloos iemand zeggen wat hij of zij moet doen, maar met een bijzonder verhaal komen met een motto en een moraal waar we allemaal van kunnen leren. Inderdaad, helemaal des jesters!

Toen de burgemeester zijn ambt neerlegde moest hij officieel melden dat het schilderij een gift was van Wijnand, zoals gebruikelijk in de ambtelijke wereld. De waarde was echter zo hoog dat het niet de bedoeling was dat de burgemeester deze gift zomaar kon aannemen. Dus het schilderij belandde in het gemeentelijke depot.

Om daar langzaam te vervagen? Om nooit meer te worden aanschouwd? Nee, gelukkig niet. Toen Wijnand hoorde dat wij onze inspiratielocatie ‘Jesters Garden’ wilden noemen, heeft hij het schilderij gered van teloorgang. Hij heeft het ingepakt en als cadeau aan ons geschonken. Een uniek cadeau, een prachtig schilderij dat hier helemaal op zijn plek is.

En dit was de betreffende burgemeester ter ore gekomen. Hij had het gehoord van de kunstenaar zelf en was geïntrigeerd door het verhaal, het concept dat we hier neerzetten. Hij wilde met eigen ogen zien hoe een Barnevelder zijn droom waarmaakt in Nohn, met de jester als rolmodel.

En zo stonden Asje van Dijk en zijn vrouw Aly hier onverwachts, maar zeer welkom, op de stoep. Met veel interesse luisterden zij naar ons verhaal en begrepen zij heel goed wat hier het doel is. Couzijn kan als coach mensen een spiegel voorhouden en ‘bemiddelen waar het wringt’ en Laura begrijpt de kracht van storytelling.

Uiteraard deden we een rondje door het pand en ondanks dat hij van tevoren zei dat hij het lastig vindt om ‘ergens doorheen te kijken’ zag hij de potentie van het schoolgebouw. En het feit dat zijn portret hier komt te hangen, beschouwt hij als een eer. Net als het feit dat Wijnand hem als nar heeft neergezet. En wij weten na dit korte bezoek, dat dit plaatje nog steeds klopt. Asje van Dijk is een jester waar iedereen een voorbeeld aan kan nemen.